วันนี้ตื่นมาอย่างสดชื่น เมื่อคืนแม้จะหนาวไปบ้างแต่ก็หลับสบาย ถุงนอนไม่ทรยศ ออกมาจากเต็นท์ฟ้ายังไม่สว่างมาก เป็นสีน้ำเงินเข้ม เมฆก็ยังบังยอดเขาริชิริเหมือนเดิม แถมด้วยฝนตกนิดๆ อีกต่างหาก ออกมาเดินเล่นแป๊บเดียวก็โดนละอองฝนหนาวจนสั่น วันนี้จะปั่นไปท่าเรือโอชิโดริเพื่อนั่งเรือกลับไปวัคคาไน ระยะทางก็ไม่ไกลมาก ราวๆ 15 กิโล เก็บข้าวเก็บของสักพักก็ออกไปตอนตีห้าสิบห้า ฟ้าสว่างแล้ว ไม่เสียค่ากางเต็นท์เพราะว่าไม่มีคนมาเก็บ (มีป้ายเขียนว่าจะมาตอนเช้าหรือตอนเย็น) สรุปว่าคืนนี้นอนฟรีอีกแล้ว ปั่นผ่านเมืองคัตสึงาตะอีกรอบ เมืองตอนเช้าก็สวยดี แต่ยังไม่ได้แวะหาอะไรกินเพราะเซโก้มาร์ทยังไม่เปิด เซโก้มาร์ทไม่ได้เปิด 24 ชั่วโมงนะ เปิดหกโมงเช้าถึงสี่ทุ่ม ปั่นเลียบทะเลตามทางไปเรื่อยๆ ฝั่งซ้ายมือเป็นทะเลฝั่งขวามือเป็นภูเขาริชิริ บางช่วงเข้าใกล้ริชิริมากจนรู้สึกถึงความยิ่งใหญ่ของภูเขา แต่กระนั้นเลย ตลอดข้างทางก็ช่างว่างเปล่าเหลือเกิน… พอใกล้ถึงท่าเรือก็เจอเซโก้มารท์เลยแวะกินข้าวหน่อย เลยไปนิดนึงก็เจอทางขึ้นแหลมเปชิ เป็นจุดชมวิวที่มีชื่อเสียงอยู่ เพราะว่าอยู่ใกล้ท่าเรือเลยแวะกันแทบทุกทัวร์ … Continue reading 677 | 8: วัคคาไน-วาคาราไน